Ze zeggen wel eens dat wandelen de beste vorm van therapie is. Tijdens zo'n wandeling kan je alles overdenken en je maakt bepaalde stofjes los die je dan weer gelukkig maken.
Vandaag heb ik zo'n wandeling. Mijn lichaam wijst me het pad van de gebaande weg. Alleen dat al voelt even weer bevrijdend.
De laatste tijd ben ik veel met mijn lichaam bezig op negatieve wijze. Het is verandert en voelt niet meer aan zoals voorheen.
Tijdens een wandeling merk ik dit vaak extra erg.
Dit keer wandelt mijn lichaam precies zoals het wil. En dat is blijkbaar een kind dat spelen wil. Dan loop ik recht, dan wat platter op mijn voet, dan weer wiegend met mijn heupen.
Ook verwerk ik onbewust delen van mijn trauma en zie ik beelden en begin ik dingen over de obsessie voor mijn lichaam te begrijpen.
Ook dat werkt heel bevrijdend en geeft een gevoel van liefde. Ik maak de wandeling extra lang en dwaal nog een weggetje in. Ik let een beetje op mijn linkerbeen en op mijn rechterbeen en voel een prettige vermoeidheid in de spieren.
De hele wandeling is net een bewegingsspel en als ik thuis kom, voel ik me een blij kind.
Reactie schrijven