Hoop gloort aan de horizon als ik terug fiets van het sporten. Mijn gedachtes zijn vrolijk en opgewekt en ik heb zin in de dag. Zelfs bij het sporten heb ik mijn lijf echt gevoeld en het was zelfs heel even leuk. (Meestal vind ik fitness niet veel aan en doe ik het met name voor de structuur in de week)
Van de week dacht ik even dat ik niet van mijn gedachtes verlost zou raken en dat maakte me gisteren angstig en humeurig. Want het voelt dan nogal als een donkere wolk die over me schijnt. En wat nou als die de hele decembermaand niet verdwijnt?
Maar vandaag is het licht en ik heb het gevoel dat er iets verandert.
Ik kan het sneller, stoppen met denken, loslaten, er weer 'bij' zijn. En dat is een groot goed, want dat voelt 'vrij'.
Laatst was ik in bed al gematigd enthousiast toen ik het idee kreeg dat mijn plannetjes gingen werken.
Om niet steeds in het zelfde cirkeltje te hoeven ronddraaien, had ik wat nieuwe doelen bedacht voor op de dag. Waaronder bijvoorbeeld een lange avondmeditatie en meer schrijven, en meer zweeds leren overdag.
En het lijkt te werken.
Ik moet met mijn gedachtes af en toe op wat anders concentreren en leer me meer te focussen op mijn gevoelens dan op mijn gedachtes.
Kortom, ik durf niet al te vroeg te juichen, maar het lijkt hier en daar zijn vruchten wat af te werpen.
En daarom heb ik vandaag hoop. Hoop op betere tijden als het om de loslaatsfeer gaat, hoop op lichtere tijden. En laat daar de decembermaand nou perfect voor zijn.
Reactie schrijven